Tarczyca jest gruczołem, który produkuje niezbędną do prawidłowego funkcjonowania naszego organizmu ilość hormonów. Jeśli te produkowane są w niewystarczającej ilości, bardzo często dochodzi do różnego rodzaju zaburzeń na tle zdrowotnym.

Pierwszym etapem w celu zdiagnozowania choroby, jaką jest niedoczynność tarczycy jest konsultacja z endokrynologiem. Lekarz o tej specjalizacji przeprowadzi z pacjentem szczegółowy wywiad dotyczący przebytych chorób, przyjmowanych leków, niepokojących objawów czy przypadków zachorowań w rodzinie.

W rozpoznaniu niedoczynności gruczołu tarczycowego pomoże obraz samej szyi. Ta często jest powiększona, mówi się o „łabędziej szyi”. Pomocne stają się również badania krwi – ocenia się ilość tyreotropiny we krwi (TSH). Chociaż badanie USG tarczycy nie odgrywa bardzo kluczowej roli w rozpoznaniu niedoczynności to endokrynolodzy zalecają jego wykonanie praktycznie standardowo. Dzięki ultrasonografii możliwym staje się wykrycie często towarzyszących niedoczynności schorzeń, w tym zapalenie tarczycy, infekcje czy guzki – niekoniecznie nowotworowe.

Wizyta u endokrynologa powinna odbywać się przynajmniej raz w roku. Jest też niezbędna zawsze, gdy zaniepokoją nas pewne syndromy. W przypadku niedoczynności można mówić o objawach, takich jak: depresja, obniżone samopoczucie, duszności, szybkie zmęczenie, przyrost wagi, słaba pamięć, sucha skóra, łamliwość paznokci, zmniejszone libido, zaburzenia miesiączkowania czy nadmierna senność i częste zaparcia.